أمنيات غريبة

ساعات كتير اوى بقعد مع نفسى واتمنى حاجات غريبة
افتكر انى مره اتمنيت انى افقد االذاكرة ..مش عايزة افتكر حاجه خالص.. وتكون الذاكرة بتاعتى من اول اللحظة اللى بعيشها دلوقتى وانسى اى حاجه عشتها قبل كده سواء جرحتنى او ضايقتنى.. لانى كل ما افتكرها بتخنق اكتر وممكن اوصل لحالة اكتئاب لمجرد انى بفتكر اللحظات دى وبفتكر الاشخاص ..
وكنت مره بتكلم مع اختى بقولها انى مش بعرف انسى وانى لو ادعيت انى بنسى يبقى بكدب ازاى انسى ناس كانوا فى حياتى او مواقف واحداث حصلتلى..
اللى ممكن انساه مشاعرى تجاه الناس دى او المواقف دى حصلت ليه وامتى لكن فى الاخر انا لسه فاكرة .. وبعتبر ان عدم قدرتى على النسيان لعنة... وحتى لو كانت لعنتى انى مش بنسى فا النعمة الى انا فيها انى بسامح.. لان اى واحد فينا مش هايقدر يعيش من غير ما ينسى او على الاقل من جواك انت رضيت باللى حصل ده و خلاص سامحت ..ومش بقصد هنا تسماح الانسان اللى تسببلك فى ضرر او جرح لاء انا بقصد انك تسامح الظروف اللى خلت ده يحصل والاهم انك تسامح نفسك وتصالحها عشان انت حطيت نفسك فى الظروف دى..

وبرغم كل ده عمرى ما بندم على حاجه وبقول كل حاجه بتحصل هى فى حد ذاتها ذكرى احب افتكرها سواء مؤلمه او سعيدة..بس فى الاخر لاقيت ان ده صعب اوى ان الواحد يعيش كده ويستمتع بذكرياته المؤلمة ويعيش عليها دى حاجة مؤلمة اكتر ..فا اتمنيت انى افقد الذاكرة

بس اكتشفت ان لما افقد الذاكرة مش بس هانسى اللحظات المؤلمة ..لا ده انا كمان هانسى كل حاجه حلوة وكل لحظه سعيدة عشتها وممكن اللحظات دى هى حاجه اساسية بتخيلنى اقدر اكمل فى حياتى.. بمعنى ان فيه مواقف كتير اوى بتحصل ممكن تكون بضايق وبتوصلك للاحباط ولما بقعد مع نفسى واحاول استعيد فقط اللحظات والاوقات الحلوة فى حياتى هنا بستعيد قدرتى انى اكمل واستمر واواجه مشاكلى من تانى
وبعدها وصلت لامنية اغرب قولت ليه مايكنش كل واحد فينا مفاتيح..زى مفاتيح كيبرود الكومبيوتر ..بمجرد انك تدوس على مفتاح الامر بيتنفذ..

عندك مثلا مفتاح ديليت ده مفتاح رائع بجد.. اى حاجه تمسحها ..الحاجه بس اللى انت مش عايزها..
يعنى بدل ما افقد كل ذكرياتى السعيده والمؤلمة..طيب مادوس على ديليت ده واحدد اللى عايزة امسحه بس.. وخلاص وكنأن شيئا لم يكن ..ومش كده وبس ممكن تبقى العمليه لحظية ..يعنى النهاردة حصل موقف مثالا فى الكلية فى لحظتها اعمل دليت ..من غير وجع دماغ بقى واقعد اضايق نفسى وافكر وليه حصل وياريتنى كنت عملت كذا ..طيب وليه..عندك ديليت وريح دماغك ..بجد الموضوع ده هايبقى استاذ

واوقات تانية ببقى محتاجة المفتاح ده اوى.. مش لازم ا تكلم واطلب .. مثلا اتحطيت فى موقف وحسيت انى مش عارفه اتصرف اول ما ادوس على هيلب الاقى المساعدة ..او لمجرد انى احكى واتكلم مع حد.. احيانا بتكون المساعدة فى انك تحس باللى قدامك حتى لو مش فى اديك حاجه تعملها وجودك جمبه ده فى حد ذاته مساعدة مشاركتك لاحزانه ومسانتدك ليه فى لحظات ضعفه ده فى حد ذاته مساعدة ..وفكرت شوية قولت طيب ليه اضايق اللى حواليا واقعد اشكى همومى وبعدين اقوله ساعدنى فى المشكلة اللى انا فيها..ليه انا ماساعدش نفسى وبدل ما استعين بالناس تكون المساعده ذاتية ..واول ما لاقى نفسى فى مشكله اروح دايسة على مفتاح هيلب كل حاجه تتحل وتبقى الدنيا تمام.. بس طبعا المسألة هنا بقت جامدة شوية يعنى انا هنا بلغى العلاقات الانسانية..بس ده مش قصدى انا كل اللى اقصدة انى اخلى الناس تشاركنى فى افراحى ولحظات نجاحى وسعادتى لكن الحزن تقريبا انا وصلت لقرار انى اخليه لنفسى

اما المفتاح ده ..فا هو مفتاح بنلجأ ليه فى البعض الحالات ..بس انا عن نفسى مش بحبه ..مبحبش ادوس على ايسكيب خالص ..هو طبعا مقدرش انكر ان بعض الامور بعمل كده وبهرب مقدرش احلها ..بس انا مش بحب الحل ده او انى الجأ للتصرف ده ..ممكن فى ناس بتحبه وبتلجأ ليه كمان وبيبقى حل دائم ورئيسى عندها وتلاقى الناس دى عندها لامبالاه لكل حاجه بحصل ولو اتعرض لاى موقف مابيخدش اى رد فعل غير الهروب..
بس انا عن نفسى برفض الحل ده او المفتاح ده..يبقى نلغيه احسن.. ولا اقولك بلاش خليه اهو ينفع فى مواقف تانيه بدل ماتعمل عبيط تروح داييس عليه تلقى نفسك خارج الموضوع تماما